برنامه نویس

جاوا اسکریپت چیست؟ این سوالی است که برای بسیاری از افراد علاقه مند به آموزش برنامه نویسی و طراحی وب پیش می‌آید. همانطور که می‌دانید در دنیای برنامه نویسی همانند دنیای واقعی، با زبان‌های بسیاری روبرو هستیم که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. ما در این مقاله، قصد داریم یکی از محبوب‌ترین زبان‌های این حوزه یعنی جاوا اسکریپت را به شما معرفی کنیم. اگر مایل هستید با آموزش جاوا اسکریپت وارد دنیای برنامه نویسی شوید و می‌خواهید در مورد زبان JavaScript و کاربردها و ویژگی‌های آن بیشتر بدانید، در ادامه این مقاله با سون لرن همراه باشید.

زبان برنامه نویسی جاوا اسکریپت چیست؟
JavaScript که به اختصار JS نیز نامیده می‌شود، یکی از محبوبترین زبان‌های برنامه نویسی است. جاوا اسکریپت زبانی سطح بالا، داینامیک، شی‌گرا و تفسیری است که از شیوه‌های مختلف برنامه نویسی پشتیبانی می‌کند. از این زبان می‌توان برای برنامه نویسی سمت سرور (Server Side)، اپلیکیشن‌های موبایل، بازی و اپلیکیشن‌های دسکتاپ استفاده کرد. بنابراین می‌توان اینگونه برداشت کرد که زبان برنامه نویسی جاوا اسکریپت ، یک زبان همه فن حریف است.

اگر با هر یک از این اصطلاحات آشنایی ندارید نگران نباشید، زیرا در ادامه به توضیح هر یک از آن‌ها خواهیم پرداخت. برای اینکه بهتر متوجه چیستی زبان جاوا اسکریپت شوید، در ابتدا باید جواب سوالاتی مانند زبان کامپایلری چیست و چه تفاوتی با زبان مفسری دارد؟، زبان برنامه نویسی سمت سرور و سمت کاربر به چه نوع زبان‌هایی گفته می‌شود؟ را بدانید. پس از درک این مفاهیم می‌توانید آموزش جاوا اسکریپت را شروع کنید.

همانطور که می‌دانید کامپیوترها تنها به زبان صفر و یک (Binary) صحبت می‌کنند و زبان دیگری را متوجه نمی‌شوند. ما در ابتدا برای برقراری ارتباط با ماشین‌ها سعی کردیم به زبان خود آنها، یعنی زبانی که به زبان صفر و یک نزدیک‌تر است، صحبت کنیم. به این نوع زبان‌ها که به صورت مستقیم با پردازنده در ارتباط‌اند، در اصطلاح، زبان‌های سطح پایین (Low Level) گفته می‌شود. از جمله این زبان‌ها می‌توان به اسمبلی اشاره کرد.

اما یادگیری و تسلط به این زبان‌ها برای برنامه نویسان فوق العاده سخت بود. بنابراین متخصصین تصمیم به ساخت زبان‌هایی گرفتند که به زبان انسان‌ها نزدیک‌تر باشد. در اصطلاح به این زبان‌ها، زبان‌های سطح بالا (High Level) می‌گویند. زبان‎های سطح بالایی مانند JavaScript کار را برای برنامه‎نویسان ساده‌تر کردند، زیرا ساختار نوشتاری و منطق آن‌ها بسیار به زبان انسان‌ها نزدیک‌تر شده است. پس می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که آموزش جاوا اسکریپت نسبت به سایر زبان‌های برنامه نویسی سطح پایین ساده‌تر است.

همانطور که دیدید در تعریف زبان برنامه نویسی جاوا اسکریپت به این نکته اشاره شد که این زبان از نوع زبان‌های مفسری است. برای درک ماهیت زبان‌های برنامه نویسی مفسری ابتدا فکر کنید که شما یک مترجم هستید. برای ترجمه یک متن، دو راه بیشتر ندارید. یا باید آنچه را دریافت می‌کنید به صورت خط به خط و همزمان ترجمه کنید، یا کل مطلب را یک جا ترجمه کنید. این دقیقا همان تفاوت میان زبان‌های مفسری (Interpreter) و زبان‌های کامپایلری (Compiled) است.

زبان‌های برنامه نویسی مفسری چه نوع زبان هایی هستند؟
در زبان‌های مفسری (Interpreted) سورس کد به صورت خط به خط تفسیر می‌شود یعنی پس از تفسیر و اجرای خط اول به خط دوم می‌رود که این روند باعث کند شدن پروسه اجرا می‌شود. این زبان‌ها برعکس زبان کامپایلری به سیستم‌عامل وابسته نیستند چرا که به صورت همزمان و از طریق مفسر، اجرا می‌شوند.

به چه زبان هایی، زبان برنامه نویسی کامپایلری می‌گویند؟
اجازه دهید کمی بیشتر و تخصصی‌تر در این باره توضیح دهیم. در زبان‌های کامپایل شده تمام سورس کدها به یکباره کامپایل (ترجمه) شده و به صورت کامل پردازش و اجرا می‌شوند. خروجی ای که کامپایلر در اختیار شما قرار می‌دهد یک فایل کامپایل شده برای سیستم‌عامل مورد نظر شما است که هیچ وابستگی به کدهای نوشته‌شده ندارند. در واقع زبان‌های کامپایلری به سیستم‌عامل وابسته هستند و امکان استفاده از کدهای کامپایل شده بر روی سیستم‌عامل دیگری وجود ندارد.

الگوریتم‌ها دارای پیچیدگی‌های مختلفی هستند و پیاده‌سازی کد مربوط به هرکدام ممکن است کوتاه و یا طولانی و شامل دستورات پیچیده باشد. برای فهم بهتر یک الگوریتم برنامه‌نویسی و نحوه عملکرد آن می‌توان از فلوچارت (FlowChart) استفاده کرد. فلوچارت نمایشی گرافیکی از فرایند یک برنامه است و از مجموعه شکل‌های قراردادی تشکیل شده که به کمک آن‌ها می‌توان دستورات را به ترتیب ترسیم نموده و روند یک الگوریتم را ساده‌سازی کرد. کشیدن فلوچارت مربوط به قبل از شروع برنامه‌نویسی است و وابستگی به نوع زبان برنامه‌نویسی ندارد. فلوچارت‌ها در تعیین روند اجرای دستورات و تعیین ورودی و خروجی برنامه نقش مهمی دارند.

ممکن است فکر کنید کشیدن فلوچارت برای مسائل پیچیده سخت است، اما فراموش نکنید که فلوچارت در پیاده‌سازی منطق کلی به شما کمک کرده و می‌تواند مسائل طولانی را در ساده‌ترین حالت توضیح دهد. کشیدن فلوچارت برای کسانی که تازه به دنیای برنامه‌نویسی وارد شده‌اند اهمیت بیشتری دارد زیرا یکی از پیش‌نیازهای یادگیری برنامه‌نویسی است.

برای رسم فلوچارت در اینجا تعدادی ابزار آنلاین به شما معرفی می کنیم تا به کمک آنها بتوانید بدون نصب نرم افزار بر روی سیستم خود به راحتی فلوچارت مورد نظر خود را رسم نمایید

سایت draw.io
این سایت امکان طراحی نمودارهای مختلف را به شما خواهد داد. برای رسم فلوچارت کافی است گزینه مربوط به آن را انتخاب کنید تا قالب آماده برای شما نمایش داده شود. پس از کشیدن فلوچارت می‌توانید آن را با فرمت‌های PDF، JPEG، SVG و غیره ذخیره (Export) کنید.

سایت gliffy
این سایت نیز امکان طراحی نمودارهای مختلفی از جمله فلوچارت را برای شما فراهم می‌کند و امکان تعیین اندازه نمودار خروجی را نیز به شما خواهد داد. همچنین امکان Export و انتخاب محل ذخیره را به شما خواهد داد.

سایت creately
این سایت یکی از محبوب‌ترین ابزاهای آنلاین برای طراحی نمودارهای مختلف است. همچنین UI زیبایی دارد و رنگی تازه به طراحی شما می‌بخشد. انتخاب استایل و پالت رنگی از دیگر امکاناتی است که کریتلی به شما می‌دهد.

وقتی اسم طراحی وب سایت میاد، اولین صحبتی که میاد تو ذهن فرد عادی اینه HTML – CSS باید بلد باشی… خب این CSS که میگیم یعنی چی؟ چه کاری می‌تونیم باهاش انجام بدیم؟ به کمک CSS، چه کار‌هایی می‌تونیم در HTML انجام بدیم؟ در این مقاله در رابطه با این موضوعات صحبت می‌کنیم…

سرفصل‌های پست

1 معنی CSS
2 چه چیزهایی باید برای یادگیری کدهای CSS بدانید؟
2.1 CSS چیست؟
3 چرا باید از کدهای CSS استفاده کنیم؟
4 ساختار نحوی کدهای CSS
5 id و Class در CSS
5.1 اعمال دستورات فقط بر روی یک عنصر واحد توسط id
5.2 اعمال دستورات بر روی یک گروه از عناصر توسط Class
6 کدهای CSS را کجا بنویسیم؟
6.1 Exteal style sheet یا اتصال خارجی
6.2 Inteal Style Sheet یا اتصال داخلی
6.3 inline style یا اتصال درون خطی
6.4 اولویت تاثیرگذاری روش های اتصال کد CSS
معنی CSS
همونطور که در مقدمه خوندیم، کلمه CSS مخفف عبارت انگلیسی Cascading style sheets و به معنی ‌صفحات استایل آبشاری هست. حالا چرا آبشاری؟ چون دستورات CSS اعمال شده به هرعنصر، بر فرزندان اون عنصر هم تاثیر دارن. این مسئله رو تو مقاله‌های آینده، بیشتر متوجه می‌شیم!

چه چیزهایی باید برای یادگیری کدهای CSS بدانید؟
می‌شه گفت که تنها پیش‌نیاز برای یادگیری مفاهیم CSS، تسلط مناسبی به HTML هست. مباحث زیر در بدو شروع، مهم‌ترین مباحث مورد نیاز شما برای یادگیری CSS هستن:

تسلط به مبحث فرزند – پدر (parent-child)
تسلط به مفهوم عنصر و صفت (element, attribute)
بنابراین قبل از آموزش CSS شما باید آموزش HTML رو دیده باشین. یادگیری HTML خیلی سخت نیست و در مدت کوتاهی می‌تونین به اون مسلط بشین. HTML زبانی هست که تمامی عناصر موجود در صفحات وب مثل جعبه های متن، دکمه ها و غیره توسط اون ساخته می‌شن و با ترکیب اون با کدهای CSS ظاهر صفحه شکل می‌گیره.

یک صفحه وب از اجزای زیر تشکیل شده:

Content (محتوا) این بخش وب به وسیله کد های HTML ایجاد می‌شه.
Presentation (نمایش) این بخش وب به وسیله کد های CSS ایجاد می‌شه.
Behavior (رفتار) این بخش وب به وسیله  JavaScript ایجاد می‌شه. آموزش JavaScript
CSS چیست؟
کدهای CSS دستوراتی هستن که توسط اون‌ها می‌تونیم تمامی خصوصیات ظاهری صفحه وب‌سایت رو تعیین کنیم. بنابراین شما توسط کدهای HTML، اسکلت صفحه وب سایت خودتون رو پیاده سازی می‌کنین و با کدهای CSS مشخص می‌کنین هر عنصر چه خصوصیات ظاهری‌ای باید داشته باشه. به اصطلاحی رنگش می‌کنید و کلی ویژگی دیگه بهش اضافه می‌کنید!

برای مثال، اگه یک طوطی رو، به عنوان صفحه وب‌سایت در نظر بگیریم، کدهای HTML و CSS اون به فرم زیر تعریف می‌شن!

CSS چیست
یا مثلا به متن ساده زیر توجه کنین:

متن سمت چپ، با کمک کدهای CSS نوشته شده. اما در متن سمت راست، کدهای HTML بدون کد CSS رو مشاهده می‌کنیم.

چرا باید از کدهای CSS استفاده کنیم؟
کدهای CSS می‌تونن تو بسیاری از کارهای تکراری، زمان طراحی و حجم کدهای سایت صرفه‌جویی کنن.

خوبه که بدونین گوگل در رتبه بندی وب‌سایت‌ها یعنی همون سئو، سرعت بارگذاری سایت و کیفیت کدها رو هم مدنظر قرار می‌ده و وب سایت‌هایی رو که سرعت بارگذاری اون‌ها مناسب نباشه، کمتر به جستجو کنندگان معرفی می‌کنه.

نکته: در گذشته طراحی سایت و چیدمان عناصر صفحات وب، از طریق جدول انجام می‌گرفت. جداول مشکلات زیادی داشتن و به این خاطر با ظهور CSS کاملا منسوخ شدن. از جمله مشکلات جداول می‌توان به حجم بالای پردازش آنها توسط مرورگر و در نتیجه کاهش سرعت اشاره کرد. این ویژگی منفی وب‌سایت‌هایی است که با جدول پیاده سازی می‌شدن.

در مقابل در وب‌سایتی که با کدهای CSS پیاده‌سازی بشه، عناصر یکی بعد از دیگری در هنگام بارگزاری بر روی صفحه پدیدار می‌شن و کاربر از لحظه درخواست می‌تونه مشغول مطالعه و مشاهده وب‌سایت تا زمانی که بارگزاری کامل بشه، باشه.

همچنین ناگفته نمونه که CSS در ۹۰٪ از مرورگرها، می‌تونه به خوبی عمل کنه.

ساختار نحوی کدهای CSS
تو این بخش ساختار کدهای CSS رو یاد خواهید گرفت. در حال حاضر نیازی به درک نوع استایل اعمال شده نیست چرا که بخش‌های بعدی به طور مفصل انواع استایل های عناصر رو آموزش خواهیم داد. بنابراین فقط به بخش های مورد استفاده در یک دستور CSS، نحوه جدا کردن دستورات ، جایگاه دستورات و بطور کلی ساختار دستور دقت کنید.

کدهای CSS استایل
ساختار نحوی کدهای CSS
 

Selector : این بخش نام عنصر HTML است که می‌خوایم استایل مورد نظر رو به اون اختصاص بدیم.

Declaration : بخشی که در میان علامت {} نوشته می شود، بخش اعلان نام دارد و در این قسمت شما باید نام خاصیت مورد نظر که می خواهید اعمال شود و مقدار آن را تعیین کنید. در این مثال خاصیت رنگ برابر با مقدار آبی است و خاصیت سایز فونت برابر با مقدار 12 پیکسل است.

برای مطالعه تکمیلی و مثال های بیشتر در مورد ساختار نحوی کد های CSS، می‌تونین مقاله ساختمان کد در CSS رو مطالعه کنین.

id و Class در CSS
همونطور که در بخش ساختار نحوی دستورات مشاهده کردین، تو بخش Selector عنصری رو که می‌خوایم استایل روی اون اعمال بشه رو ذکر می‌کنیم.

حالا اگه بخوایم دستورات استایل مورد نظر فقط روی یک عنصر در صفحه وب و یا فقط گروهی از عناصر مورد نظر ما اعمال بشه باید از id و Class استفاده کنیم.

اعمال دستورات فقط بر روی یک عنصر واحد توسط id
برای این منظور اول باید به کدهای HTML رفته و برای عنصر مورد نظر صفت id رو تعریف کنیم. سپس به بخش دستورات CSS رفته و در بخش Selector، صفت id که برای عنصر مورد نظر تعریف کردیم رو نوشته و یک نماد “#” قبل از اون اضافه کنیم.

مثلا اگه بخوایم دستورات فقط بر روی یک پاراگراف خاص اعمال بشن، ابتدا برای اون پاراگراف یک صفت id در کدهای HTML تعریف می‌کنیم:

<p id="para1">This is a Paragraph.<p>
سپس در دستورات CSS در بخش Selector مقدار صفت id تعریف شده را همراه با یک علامت “#” می نویسیم:

#para1 {
     text-align:center;
     color:red;
}
اعمال دستورات بر روی یک گروه از عناصر توسط Class
برای این منظور اول باید به کدهای HTML رفته و برای همه عناصری که می‌خوایم خاصیت‌های ظاهری یکسان داشته باشن صفت Class رو تعریف کنیم. سپس به بخش دستورات CSS رفته و در بخش Selector ، صفت Class که برای عناصر مورد نظر تعریف کرد‌یم رو نوشته و یک نماد “.” قبل از اون اضافه کنیم.

مثلا اگه بخوایم دستورات بر روی تعدادی پاراگراف مورد نظر ما اعمال بشن، ابتدا برای اون دسته از پاراگراف‌ها یک صفت Class مشترک در کدهای HTML تعریف می‌کنیم:

<p class="center">This is a Paragraph.</p>
سپس در دستورات CSS در بخش Selector مقدار صفت Class تعریف شده را همراه با یک علامت “.”  یا همان نقطه می‌نویسیم:

.center {
text-align:center;
}
بدین ترتیب این دستورات فقط بر روی پاراگراف هایی اعمال می‌شن که دارای Class برابر با Center هستن و سایر پاراگراف‌های موجود در صفحه از این دستورات تاثیرپذیر نیستن.

در مورد کلاس ها و آیدی ها، مطالب تکمیلی رو تو مقاله کلاس ها و آیدی ها مطالعه کنین.

کدهای CSS را کجا بنویسیم؟
این کد ها رو می‌تونیم داخل هر ویرایشگر کدی بنویسیم، که پیشنهاد ما به شما برای شروع، ویرایشگر هایی مثل brackets، sublime text و notepad هستن.

برای نوشتن کدهای CSS و اتصال اون ها به HTML، سه روش وجود داره:

Exteal Style Sheet : اتصال خارجی
Inteal Style Sheet : اتصال داخلی
Inline Style : اتصال درون خطی
Exteal style sheet یا اتصال خارجی
استایل های خارجی فایل هایی با فرمت css هستن که بوسیله تگ <link> در صفحه وب قرار گرفته اند و بهترین راه برای تغییر دادن ظاهر یک وب سایت که از صفحات زیادی درست شده هستن.
کد های موجود در اون فایل ها، شکلی شبیه به زیر رو دارن:

hr {
   color: sienna;
}
p {
   margin-left:20px;
}
body {
   background-image:url("images/back40.gif");
}
درمورد این روش، تو مقاله روش اتصال خارجی کامل تر یاد می‌گیریم.

Inteal Style Sheet یا اتصال داخلی
نحوه نوشتن این استایل ها مثل استایل خارجی هست ولی تنها فرق اون اینه که به جای تگ <link> از تگ <style> استفاده می کنیم.
کد زیر یک نمونه از استایل خارجی هست.
<head>
  <style type="text/css">
    hr {
      color: sienna;
        }
    p {
       margin-left:20px;
       }
    body {
       background-image:url("images/back40.gif");
       }

  </style>
</head>
درمورد این روش، تو مقاله روش اتصال داخلی می‌تونیم کامل تر یاد بگیریم.

inline style یا اتصال درون خطی
با استفاده از این روش بسیاری از مزیت ها و ویژگی هایی که دستورات CSS بخاطر اون‌ها به وجود اومده رو از دست میدین. چرا که برای هر عنصر باید دستورات مختص اون رو بنویسین و واضحه که برای تغییر باید به تک تک عناصر مراجعه کرده و اون‌ها رو تغییر بدین که بسیار زمانبر و گاهی همراه با خطا خواهد بود.

برای استفاده از این روش باید به عنصر مورد نظر صفت style را افزوده و بعد خاصیت ها و مقدار ها رو به این صفت اضافه کنین. تو مثال زیر از همین روش برای تغییر رنگ متن پاراگراف استفاده می‌کنیم:

<p style="color:yellow;">This is a paragraph.</p>
درمورد این روش، تو مقاله اتصال درون خطی مفصل تر می‌خونیم.

اولویت تاثیرگذاری روش های اتصال کد CSS
به طور کلی، زمانی که یک کد CSS توسط هر سه روش برای یک عنصر HTML نوشته می‌شه، اولویت اجرای اون‌ها به صورت زیر است:

استایل های درون خطی
شیوه نامه های داخلی
شیوه نامه های خارجی
پس دستورات CSS ای که به صورت درون خطی و تنها برای یک عنصر خاص نوشته می‌شه، باعث می‌شه دستورات CSS مربوط به اون عنصر که توسط روش اتصال داخلی که در تگ style نوشته شده و همچنین دستورات مربوطه در روش اتصال خارجی که با تگ link به صفحه فعلی متصل شده نادیده گرفته بشن.

نکته: چنانچه لینک اتصال یک فایل CSS خارجی بعد از دستورات CSS اتصال داخی در تگ head قرار داده بشن، در نهایت دستورات فایل CSS خارجی اعمال خواهند شد.

برای نوشتن برنامه‌های مد نظر خود با به‌کارگیری زبان برنامه‌نویسی جاوا یکسری Integrated Development Environment یا به اختصار IDE به معنی «محیط‌های توسعۀ یکپارچه‌ای» همچون Eclipse ،IntelliJ IDEA  و NetBeans وجود دارند که هر یک قابلیت پشتیبانی از دیگر زبان‌های برنامه‌نویسی را نیز دارا است. در این سری از آموزش‌ها قصد داریم تا از محیط برنامه‌نویسی Eclipse استفاده کنیم که علاقه‌مندان می‌توانند بسته به نوع سیستم‌عامل خود آن را به صورت رایگان از سایت رسمی Eclipse دانلود نمایند. 

آشنایی با نحوۀ اجرای نرم‌افزار Eclipse
جهت کار با نرم‌افزار اکلیپس باید در نظر داشته باشیم که این برنامه نیازی به نصب نداشته و صرفاً پس از خارج کردن فایل دانلودشده از حالت زیپ و با کلیک بر روی آیکان eclipse.exe می‌توان آن را اجرا کرد. لازم به یادآوری است که به منظور آماده‌سازی محیط برنامه‌نویسی جاوا حتماً به ابزارهای JRE و JDK نیاز داریم که جهت دریافت آخرین نسخۀ آن‌ها نیز می‌توانید به وب‌سایت شرکت Oracle مراجعه نمایید.

در ادامه و پس از اجرای برنامۀ اکلیپس می‌باید مسیر مد نظر به منظور ذخیره‌سازی پروژه‌های جاوای خود را مشخص سازید که این مسیر را می‌توانید به دلخواه و هر جایی روی سیستم خود انتخاب کنید و پس از مشخص کردن مسیر بر روی گزینۀ OK کلیک کرده و در این مرحله کار اجرا و راه‌اندازی آی‌دی‌ای اکلیپس به پایان می‌رسد. به طور کلی، در اولین مرتبه از اجرای نرم‌افزار اکلیپس یک به اصطلاح Welcome Screen یا «صفحۀ خوشامدگویی» برای کاربر نمایش داده می‌شود که در این مرحله می‌توانید با کلیک بر روی آیتمی تحت عنوان Workbench در گوشۀ سمت راست وارد صفحۀ اصلی نرم‌افزار شوید.

حال در محیط اصلی نرم‌افزار قرار دارید و از آنجایی که احتمالاً بیش از یک نسخه از زبان جاوا را روی سیستم خود نصب داشته باشید، نیاز است تا در این مرحله نسخۀ جاوای مورد استفاده روی آی‌دی‌ای اکلیپس خود را مشخص کنید و برای این منظور در منوی اصلی اکلیپس، با انتخاب گزینۀ Window زیرشاخۀ Preferences را انتخاب کرده سپس در قسمت چپ پنجره منوی Java را انتخاب نمایید و در ادامه با کلیک روی مثلث کنار واژۀ Java قادر خواهید بود تا زیرشاخه‌های آن را نیز مشاهده کنید که از میان زیرشاخه‌ها باید گزینۀ Installed JREs را انتخاب کنید. در این مرحله، در منوی سمت راست پنجره‌ای را مشاهده می‌کنید که شامل لیستی از کلیۀ نسخه‌های JRE جاوای نصب‌شده روی سیستم شما می‌باشند.

به طور مثال، چنانچه نسخۀ JRE 10 بر روی سیستم‌عامل شما نصب باشد، این نسخه از جاوا را مشاهده خواهید کرد اما چنانچه نسخۀ JRE مد نظر در لیست موجود نباشد، می‌توانید روی دکمۀ Add کلیک نموده و آن را به لیست فوق‌الذکر اضافه کنید و در ادامه پنجره‌ای باز می‌شود که می‌توانید روی گزینۀ Standard VM کلیک کرده سپس دکمۀ Next را انتخاب کنید.) حال در فیلد JRE home می‌باید آدرس مربوط به محل نصب جاوا روی سیستم‌عامل خود را مشخص نمایید و به خاطر داشته باشید که معمولاً نسخه‌های JRE در سیستم‌عامل ویندوز در دایرکتوری C > Program Files > Java قرار می‌گیرند (در صورتی که پس از نصب اکلیپس، فیلد مربوط به JRE name به صورت خودکار پُر نشده باشد، می‌توانید این کار را به صورت دستی و با انتخاب JRE مد نظر خود انجام دهید.)

در ادامه گزینۀ Finish را انتخاب نمایید تا تغییرات مربوطه اِعمال شوند به طوری که سپس به صفحه‌ای بازمی‌گردید که در آن نسخه‌های JRE نصب‌شده روی سیستم قابل‌مشاهده می‌باشند و از میان آن‌ها می‌باید نسخۀ جدید نصب‌شده را پیدا نموده و انتخاب نمایید که در این مرحله کار نام‌گذاری پروژۀ مد نظر به پایان می‌رسد.

در ادامه، در همان منوی اصلی جاوا که از آن Installed JREs یا «نسخه‌های JRE نصب‌شده روی سیستم» را انتخاب نمودید، زیرشاخۀ Compiler را پیدا کرده و به هیچ وجه آن را باز ننمایید بلکه فقط روی گزینۀ مذکور کلیک کرده و در ادامه در منوی سمت راست مرتبط با زیرشاخه Complier از بخش Complier compliance level لیستی از نسخه‌های نصب‌شدۀ JRE بر روی سیستم‌عامل را می‌بینید که به طور مثال برای جاوای نسخۀ 10 می‌توانید آیتم 10 را از لیست مربوطه انتخاب نمایید سپس دکمۀ OK از صفحۀ Preferences را انتخاب کرده و به صفحۀ اصلی نرم‌افزار اکلیپس باز گردید که از این پس کلیۀ ابزارهای مورد نیاز برای نوشتن اولین برنامۀ جاوای خود را به صورت رایگان در اختیار دارید.

نصب جاوا روی سیستم‌عامل گنو/لینوکس
روشی که در اینجا بدان اشاره می‌کنیم، ساده‌ترین روش جهت نصب زبان برنامه‌نویسی جاوا روی سیستم‌عامل گنو/لینوکس به خصوص توزیع اوبونتو می‌باشد که برای این منظور لازم است تا در ابتدا محیط ترمینال خود را باز کرده و دستور زیر را در آن وارد کنیم.

C++ (بخوانید سی‌پلاس‌پلاس ‎/ˌsiːˌplʌsˈplʌs/‎) یک زبان برنامه‌نویسی همه‌منظوره، همگردان، سطح میانی، شیءگرا و چندرگه است که از برنامه‌نویسی رویه‌ای، تجرید داده‌ها و برنامه‌نویسی شیءگرا پشتیبانی می‌کند. این زبان دارای قابلیت‌های انواع داده ایستا، نوشتار آزاد، چندمدلی، معمولاً زبان ترجمه‌شده با پشتیبانی از برنامه‌نویسی ساخت‌یافته، برنامه‌نویسی شیءگرا، برنامه‌نویسی جنریک است. از آنجا که در ++C اشیاء را می‌توان ابتدا به ساکن از کلاس‌هایی ایجاد کرد که به هیچگونه سلسله مراتب رده‌ها و وراثت مقید نیستند، لذا ++C از برنامه‌سازی شیء بنیاد (object-based programming) نیز پشتیبانی می‌کند.[۹] C++ به همراه جد خود C از پرطرفدارترین زبان‌های برنامه‌نویسی هستند. C++ یک زبان سطح میانی در نظر گرفته می‌شود؛ این زبان دارای قابلیت‌های زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح پایین به‌صورت هم‌زمان است.

C++ توسط بی‌یارنه استراس‌تروپ ریاضی‌دان دانمارکی در سال ۱۹۷۹ در آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs)، برای بهبود زبان سی و بر مبنای آن ساخته شد و آن را «C با کلاس» (C With Classes) نام‌گذاری نمود. در سال ۱۹۸۳ به C++ تغییر نام داد. توسعه با اضافه نمودن کلاس‌ها و ویژگی‌های دیگری مانند توابع مجازی، سربارگزاری عملگرها، وراثت چندگانه، قالب توابع، و پردازش استثناء انجام شد. این زبان برنامه‌نویسی در سال ۱۹۹۸ تحت نام ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۱۹۹۸ استاندارد شد. نسخهٔ فعلی استاندارد این زبان ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۲۰۱۴ است.

استراس‌تروپ کار بر روی زبان «C دارای کلاس» را در سال ۱۹۷۹ آغاز کرد. ایدهٔ ساخت این زبان جدید در زمان کار بر روی تز دکترای خود به ذهن استراس‌تروپ خطور نمود. او متوجه شد که سیمولا دارای ویژگی‌هایی مناسب برای ساخت برنامه‌های بسیار بزرگ است اما برای استفادهٔ عملی بسیار کند است اما بی‌سی‌پی‌ال با وجود سرعت بسیار زیاد برای ساخت برنامه‌های بزرگ بسیار سطح پایین است. زمانی که استراس‌تروپ کار خود را در آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs) آغاز نمود با مشکل تحلیل هسته یونیکس با توجه به محاسبات توزیع شده روبرو شده بود. با یادآوری تجربیات خود در دوران دکترا، او زبان C را با استفاده از ویژگی‌های سیمولا گسترش داد. C به این دلیل انتخاب شد که یک زبان عمومی، سریع، قابل حمل، و در سطح گسترده‌ای در حال استفاده بود. علاوه بر C و سیمولا زبان‌های دیگری مانند ALGOL ۶۸، ADA, CLU, ML نیز بر ساختار این زبان جدید اثر گذاشت. در ابتدا ویژگی‌های کلاس، کلاس‌های مشتق شده، کنترل نوع قوی، توابع درون‌خطی و آرگومان‌های پیش‌فرض از طریق Cfront به C اضافه شد. اولین نسخهٔ تجاری در سال ۱۹۸۵ ارائه شد.

در سال ۱۹۸۳ نام زبان از «C با کلاس» به C++ تغییر یافت. ویژگی‌های دیگر شامل توابع مجازی، سربارگزاری عملگر و نام تابع، ارجاعات، ثوابت، کنترل حافظه توسط کاربر به‌صورت آزاد، کنترل نوع بهتر، و توضیحات یک‌خطی به صورت BCPL با استفاده از «//» نیز به آن اضافه شد. در سال ۱۹۸۵ اولین نسخه زبان برنامه‌نویسی C++ انتشار یافت و مرجع مهمی برای این زبان فراهم شد در حالی که هیچ استاندارد رسمی‌ای وجود نداشت. در سال ۱۹۸۹ ویرایش ۲٫۰ از زبان C++ ارائه شد. ویژگی‌های جدیدی مانند ارث‌بری چندگانه، کلاس‌های انتزاعی، اعضای ایستای توابع، اعضای ثابت تابع، و اعضای حفاظت شده به آن اضافه شد. در سال ۱۹۹۰ «راهنمای مرجع C++» منتشر شد. این کار بنیان استانداردهای بعدی شد. آخرین ویژگی‌های اضافه شده شامل موارد زیر بودند: قالب توابع، استثناها، فضاهای نام، تبدیلات جدید، و یک نوع داده منطقی.

در حین تکامل C++ کتابخانه استاندارد سی++ نیز به‌وجود آمد. اولین نسخهٔ کتاب استاندارد شامل کتابخانهٔ جریانات I/O بود که جایگزین printf و scanf شد. در ادامه مهم‌ترین ویژگی اضافه شده Standard Template Library بوده‌است.

این نام منسوب به ریک ماسکیتی (اواسط ۱۹۸۳) است و برای اولین بار در دسامبر سال ۱۹۸۳ به کار برده شد. در طول مدت تحقیق این زبان بنام «C جدید» و بعدها «C با کلاس» خوانده شد. در علوم کامپیوتر هنوز هم C++ به عنوان ابرساختار C شناخته می‌شود. آخرین نام از عملگر ++ در زبان C (که برای افزایش مقدار متغیر به اندازهٔ یک واحد بکار می‌رود) و یک عرف معمول برای نشان دادن افزایش قابلیت‌ها توسط + ناشی گشته‌است. با توجه به نقل قولی از استراس‌تروپ: «این نام ویژگی‌ها تکاملی زبان در C را نشان می‌دهد.» +C نام زبانی غیرمرتبط به این زبان است.

استراس‌تروپ مبدأ این نام را در فصل اول کتاب خود «زبان برنامه‌نویسی C++» اشاره می‌نماید که معنی دیگر C++ را می‌توان در ضمائم کتاب جرج ارول بنام ۱۹۸۴ یافت. در سه قسمت از زبان تخیلی Newspeak «کلمات C» برای اشاره به لغات فنی و حرفه‌ای بکار می‌رود. «دو علامت +» برای ایجاد صفات عالی از صفات Newspeak به کار می‌رفت بنابراین C++ به معنای زبانی با بیشترین شباهت به C است.

وقتی که به صورت خصوصی از ریک ماسکیتی در مورد این اسم سؤال شد او در جواب گفت که این اسم به صورت خودمانی در بین آن‌ها به کار می‌رفته‌است و تصور نمی‌کردند که این نام به صورت نام رسمی این زبان درآید.

زبان های برنامه نویسی اپلیکیشن : در دنیای امروز اپلیکیشن ها بخشی از زندگی ما شده اند.

صبح که از خواب پا میشویم ، گوشی هوشمند خود را در دستمان گرفته و شروع به کار با اپلیکیشن ها میکنیم و حتی زمانی که به تخت خواب خود میرویم نیز گوشی هایمان در دستانمان است.

شاید با خود بگویید ، این یک معضل است اما اینگونه نیست.

دنیای امروزی بدون اینترنت و نرم افزار ها معنی ندارد و به نوعی بی معنی است وبا حضور آنها رنگ و بوی خاصی میگیرد.

اما در پشت پرده این نرم افزار ها یا اپلیکیشن ها چه میگذرد.

به شما پیشنهاد می کنم که مقاله ی ما درباره ی ساخت اپلیکیشن را مطالعه نمایید.

مسلما آنچه که شما در صفحه تلفن یا تبلت خود میبینید با آنچه که در پشت قضیه است تفاوت های بسیاری دارد ولی این تفاوت ها چگونه است؟

بیاید با چند زبان برنامه نویسی آشنا بشویم تا بتوانیم دید بهتری نسبت به برنامه نویسی اپلیکیشن  پیدا کنیم.

جاوا(Java): 
 زبان برنامه نویسی جاوا یک زبان شئ گرا بوده و برای اولین بار توسط جیمز گاسلینگ در شرکت(Sun Micro System) ابداع شد.

این زبان ساختاری مانند C و C++ داشته و با امکاناتی کمتر وتوابعی آسوده تر ولی امنیت بالا محبوبیت بسیاری در بین برنامه نویسان دارد.

جاوا بیشترین استفاده را در بین نرم افزار های برنامه نویسی داشته و طبق آمارجاوا حدود23% میزان سرچ زبان های برنامه نویسی را به خود اختصاص داده و بعد از آن پایتون با13% درصد در ردوه دوم قرار دارد.

از آنجا که سیستم عامل اندروید خود نیز توسط زبان برنامه نویسی جاوا نوشته شده است.

به همین علت یادگیری آن باعث می شود که هر نوع اپ(App) دلخواه اندرویدی را بنویسید.

از کاربرد های زبان جاوا میتوان به برنامه نویسی اپلیکیشن ، سرور وب ، برنامه های علمی ، بازی ها و وب سایت ها اشاره کرد.

سی شارپ (C#):
سی شارپ یک زبان برنامه نویسی شئ گرا مانند جاوا بوده ولی از خانواده Cها می باشد.

زبان برنامه نویسی سی شارپ توسط مایکروسافت طراحی و توسعه یافته است.

زبان برنامه نویسی سی شارپ (C#) در عین سادگی قدرت بسیار بالایی دارد .

اگر سی پلاس پلاس و جاوا را بلد باشید به راحتی میتوانید C# را یاد بگیرید.

البته بدون فراگیری آن زبان ها نیز میتوان سی شارپ را فرا گرفت.

از سی شارپ برای برنامه نویسی اپلیکیشن ویندوز ، موبایل ، بازی ، برنامه های تحت وب و وب سرویس ها استفاده میکندد. این زبان ، زبانی است که برای دات نت فریم ورک طراحی شده است.

یادگیری آن آسان ولی تمرین زیادی میخواهد.